Ludzie od zawsze lubili stąpać po miękkich i komfortowych podłogach. W zamierzchłych czasach kiedy nie istniało coś takiego jak dziś znane nam pokrycia podłogowe, chaty i domostwa były posiadały podłogi wykonane z ugniecionej ziemi czy gliny. W bogatszych warstwach społecznych podłogi były wykładane kamieniem lub deskami. Pokrycia te dość zimne i nieprzyjemne, nie zawsze spełniały funkcję dobrej izolacji, owszem, dzięki niej można było odizolować się od ziemi, jednakże problem wilgoci i zimna nadal stanowił duży problem. Dodając do tego kamienne lub drewniane ściany, możemy sobie wyobrazić domostwa w których było dość mało komfortowo, panujące zimno i wilgoć były przyczyną szybko pojawiającego się grzyba. Aby temu zaradzić ściany i podłogi zaczęto okładać skórami i futrami a w końcu chodnikami czy też nawet kobiercami. Tekstylia stały się sposobem na podniesienie komfortu mieszkania. Ślady pierwszych tekstyliów możemy odnaleźć już 5000 lat przed naszą erą. Były to wyroby tkane z wełny koziej i owczej [1]. Powszechnie znane i używane były chodniki, na wsiach szmaciaki, robione z starych tkanin tkanych na zazwyczaj na lnianej osnowie. Wywodzące się z Azji centralnej dywany stanowiły przykład doskonale rozwiniętych technik tkackich i zdobniczych tkanin. Najstarszy odnaleziony dywan, nazywany "Dywanem Pazyryków" został znaleziony na Syberii i datuje się go na 5 - 4 stulecie przed naszą erą [1]. Do Europy dywany przybyły dopiero w XI wieku kiedy to przywieźli je żołnierze powracający z krucjat. Ze względu na kunszt tych wyrobów aż do rewolucji technologicznej były one dostępne jedynie dla najbogatszych warstw społecznych a i wówczas bardziej były traktowane jako dzieła sztuki i wieszane na ścianach. Od tamtego czasu w Europie podejmowane były próby wytwarzania dywanów, jednakże dużo cenniejsze były te sprowadzane z Azji.
Na przełomie XVIII i XIX wieku, w trakcie rewolucji przemysłowej zapoczątkowany został szybki rozwój produkcji na dużą skalę. Wówczas to rozwinęły się nowe techniki tkackie (m.in. wynaleziono krosno żakardowe - 1801r.) a tym samym tworzenia dywanów. W 1837 James i Quigley unowocześniają krosno Axminster, w 1839 Bigelow dołącza do krosna zasilanie i automatyzuje jego pracę. Wynalazki te znacznie uprościły i przyspieszyły prace nad dywanami. Duże znaczenie w tym procesie poza samymi technikami tkackimi miało wynalezienie nowych rodzajów włókien - włókien chemicznych i syntetycznych (pierwszym z nich był nylon wynaleziony w 1935 roku), które można było masowo produkować dużo szybciej niż włókna naturalne. Dzięki tym warunkom rozwoju pokrycia podłogowe przeszły istną rewolucję, tańsza produkcja pozwoliła na ich duże rozpowszechnienie. Powstało wiele nowych rodzajów pokryć podłogowych będących kompozytem różnych materiałów. Nowoczesne techniki łączenia i barwienia zwiększyły bardzo gamę dostępnych na rynku produktów.
Podsumowując, dywany i inne pokrycia podłogowe przeszły długą drogę zmieniając swoją formę i techniki wykonania. Mimo to ich zasadnicze funkcje pozostają takie same. Należą do nich:
- izolacja od ziemi lub betonu stanowiącego podstawę pomieszczenia
- izolacja termiczna
- izolacja od wilgoci, mikroorganizmów i insektów
- wyciszanie pomieszczenia
- dekoracja pomieszczenia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz